ภูมิปัญญาชาวสวนริมคลองบางกอกน้อย
กรุงเทพฯ เมื่อสมัยพ่อยังวัยรุ่น
พ่อเล่าให้ฟังเมื่อปี 2016
.
เห็นช่วงนี้คนให้ความสนใจ
เรื่องการออกแบบเชิงนิเวศ
และการใช้ชีวิตอย่างสอดคล้อง
กับธรรมชาติมากขึ้น
เลยเอามาวาดใหม่แปะไว้ให้อ่านกัน
ถึงภูมิปัญญาและความเข้าใจในธรรมชาติ
ของคนสมัยก่อน
.
[พ่อเล่าลูกวาด]
กลับมาจากใช้ชีวิตชาวเกาะ
เล่าให้พ่อฟังเรื่ององค์ความรู้ต่างๆ
ที่ได้ตกผลึกในการเรียน
ออกแบบเพอร์มาคัลเจอร์
การผสมผสานศาสตร์ของการออกแบบ
ความรู้ความเข้าใจในระบบนิเวศธรรมชาติ
การทำเกษตร การพัฒนาอย่างยั่งยืน
เข้าด้วยกันอย่างลงตัว
เรื่องความละเอียดปรานีต
ใส่ใจรายละเอียดใน
ทุกๆ องค์ประกอบที่คัดสรร
ศึกษาจนรู้จริงจนเข้าใจก่อนนำมาใช้
ใส่ใจทุกๆกระบวนการคิด
กระบวนการออกแบบ
. . . .
อย่างการเลือกชนิดต้นไม้
ที่จะนำมาปลูกผสมผสาน
ไม่ใช่แค่อะไรก็ได้
ปลูกๆให้หลากหลายไป
แต่เลือกต้นไม้ที่สามารถ
ดึงประโยชน์สูงสุดจากกันและกันได้
โดยต้องปลูกให้ถูกที่ถูกทางด้วย!
. . . .
พ่อเลยเล่าให้ฟังเรื่องสวนผลไม้
ริมคลองบางกอกน้อยสมัยก่อนให้ฟัง
อย่างสวนทุเรียนจะชักร่องน้ำ
ในร่องน้ำก็จะมีผักบุ้ง ผักกระเฉด
พืชผักกินได้ที่ขึ้นเองตามธรรมชาติ
ริมร่องจะมีต้นกล้วย ต้นทองหลาง
(มาเสิร์ชดูทองหลางก็คือ
พืชในตระกูลถั่วชนิดหนึ่งช่วยบำรุงดิน)
ใบทองหลางหล่นลงร่องน้ำ
ก็หมักเป็นปุ๋ยธรรมชาติ
ทำให้ทุเรียนอุดมสมบูรณ์
ลำต้นต้นทองหลาง
ก็นำมาทำเป็นสะพานได้ข้ามร่อง
หรือเป็นท่อสำหรับสูบน้ำก็ได้
. . . .
ไม่แค่นั้น..ระหว่างต้นทุเรียน
ยังขุดหลุมเพื่อไว้ฝังกลบ
เศษไม้ เศษใบไม้จากสวนอีก
กลายเป็นปุ๋ยหมักธรรมชาติไปโดยบริยาย
(คล้ายเทคนิค banana circle
หรือวงหลุมกล้วยแบบเพอร์มาคัลเจอร์)
เป็นภูมิปัญญาสุดเจ๋ง
ออกแบบให้ธรรมชาติ
ดูแลกันเองโดยแท้
. . . .
ที่พ่อเล่านี้แค่ 40-50ปีมานี่เอง
ทุกวันนี้มองไปกลายเป็น
คอนกรีตและตึกไปหมดแล้ว
น้ำขึ้นน้ำลงตามธรรมชาติก็ไม่มี
แถมยังมีเขื่อนกั้นน้ำจากคน
กั้นคนจากน้ำ....
เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา
เรื่องเขียนเมื่อ 04.04.2016
วาดใหม่แบบดิจิตอล 03.10.2020